liczby kwantowe

Orbitale – obszary o najwiekszym prawdopodobienstwie wystepowania elektronow

Podpowloka – zbior elektronow o jednakowych wartosciach glownej liczby kwantowej

n – glowna liczba kwantowa (nr powloki na ktorej jest elektron), okresla ogolna energie elektronow, przybiera wartosci od 1 do ∞ (a praktycznie dla atomow w stanie podstawowym do 7), odpowiada kolejnym powlokom elektronowym z modelu Bohra

n	1	2	3	4	5	6	7
powloka	K	L	M	N	O	P	Q

l – poboczna (orbitalna) liczba kwantowa, charakteryzuje ksztalt orbital, przyjmuje wartosci od 0 do n-1. Gdy l=0 zakladamy ze orbital jest kulisty. Okresla typ podpowloki (podpoziomu) oraz typ orbital tworzacych dana podpowloke

Wartosc l	0	1	2	3	4	5
Typ orbitalu	s	p	d	f	(g)	(h)
Max. liczba elektronow	2	6	10	14	(18)	(22)

m – magnetyczna liczba kwantowa, przyjmuje wartosci od –l do l, okresla w jaki sposob chmura elektronow zachowuje sie w polu magnetycznym, okresla polozenie orbital tworzacych dana podpowloke, pozwala obliczyc liczbe orbitali w danej podpowloce

m_s- magnetyczna spinowa liczba kwantowa, wartosc +1/2 lub -1/2, charakteryzuje spin elektronu – kierunek obrotu elektronu wokol wlasnej osi

s – spinowa liczba kwantowa (dla wszystkich elektronow ma taka sama wartosc)

ZAKAZ PAULIEGO:

W atomie nie moga istniec dwa elektrony o takich samych liczbach kwantowych n,l,m,m_s.

Na jednym orbitalu moga znajdowac sie tylko 2 elektrony o roznych magnetycznych spinowych liczbach kwantowych. To tzw. Elektrony sparowane.

REGULA HUNDA:

Na orbitalach zdegenerowanych (o jednakowej energii, czyli majacych takie same liczby kwantowe n i l, a rozne m) pary elektronowe powstaja dopiero po zapelnieniu kazdego z orbital przez 1 elektron.

Elektrony niesparowane na orbitalach zdegenerowanych maja jednakowy spin.

Podpowloki o nizszej energii zapelniaja sie elektronami wczesniej niz podpowloki o wyzszej energii.